Kurs hiszpanski w biznesie ZOBACZ

Języki regionalne Hiszpanii – języki, które zostały prawnie uznane w poszczególnych wspólnotach autonomicznych.

Należą do nich:

– baskijski (Baskonia, Nawarra)

– galicyjski (Galicja)

– hiszpański (zwany również castellano)

– kataloński (Katalonia, Baleary, Walencja)

W czasach reżimu Franco posługiwanie się nimi, nawet w rozmowach prywatnych, było surowo karane. Język kataloński, oficjalnie uważano za dialekt hiszpańskiego i jego użycie w miejscach publicznych było zabronione. Natomiast język baskijski był na tyle różny od języków romańskich, że nie był traktowany jako dialekt hiszpańskiego, ale był pogardzany jako „ję
zyk wiejski” (też „język ograniczony”), nienadający się do nowoczesnego dyskursu.

Alfabet

Alfabet hiszpański składa się z 26 liter alfabetu łacińskiego, jednej litery dodatkowej ñ oraz dwóch grup literowych ch i ll. Dwuznaku rr który również odpowiada odrębnemu fonemowi, /r/, nie traktuje się jako odrębnego znaku w alfabecie. Od 1994 roku również ch i ll przy ustalaniu porządku alfabetycznego nie są traktowane jak odrębne litery, ale jako sekwencje liter (czyli w zestawieniach alfabetycznych jest pomiędzy ‹ce› a ‹ci›, a nie, jak uprzednio, po ‹cz›, podobnie jest w przypadku ).

A (a), B (be), C (ce), CH (cehache/cie), D (de), E (e), F (efe), G (ge), H (hache), I (i), J (jota), K (ka), L (ele), LL (elle), M (eme), N (ene), Ñ (eñe), O (o), P (pe), Q (cu), R (ere), S (ese), T (te), U (u), V (uve), W (uve doble), X (equis), Y (i griega), Z (zeta).

Charakterystyczne dla języka hiszpańskiego jest występowanie odwróconego znaku zapytania ¿ oraz odwróconego wykrzyknika ¡ . Używa się ich na początku zdań zakończonych odpowiednio znakiem zapytania i wykrzyknikiem. Ułatwia to stosowanie odpowiedniego akcentu zdaniowego.

Uproszczone zasady wymowy

„b” i „v” – stojące na początku wyrazu wymawia się jak polskie „b”, w środku wyrazu jako głoskę pośrednią pomiędzy „b” a „w”, np. banco, varón, caballero
„z” – wymawia się jak bezdźwięczne „th” w języku angielskim, np. zapato
„c” – przed samogłoskami „e”, „i” wymawia się jak omówioną wyżej literę „z”, np. paciente, ciego
„c” – w pozostałych przypadkach wymawia się jak polskie „k”, np. calendario, clínica
„que” – wymawia się jak polskie „ke”, np. que
„qui” – wymawia się jak polskie „ki”, np. quien
„ch” – wymawia się jak polskie „cz” zmiękczone (np. w wyrazie „Chile”), np. chocolate
„j” – wymawia się podobnie jak polskie „h”, np. junta
„g” – przed samogłoskami „e”, „i” wymawia się jak polskie „h”, np. gente, girar
„g” – w pozostałych przypadkach wymawia się jak polskie „g” (w grupach gui, gue nie wymawia się „u”), np. gabinete, guitarra
„ll” – wymawia się jak polskie „j” lub „dź” lub „ź” zmiękczone, np. llamar
„ñ” – wymawia się jak polskie „ń”, np. España
„rr” – jest to długie „r” (jak w okrzyku „prrr!”), np. corrida
„y” – samodzielnie wymawia się jak polskie „i”, w wyrazach wymawia się jak polskie „j”, np. mayo
„h” – jest nieme i nie wymawia się go prawie nigdy, np. herencia, humo[17]
„ü” – w zestawieniu güe/güi oznacza, że „u” ma być wymawiane, np. cigüeña

Podstawowe zwroty w języku hiszpańskim

Dzień dobry. – Buenos días [buenos dijas].
Dzień dobry (po południu). – Buenas tardes [buenas tardes].
Dobry wieczór; dobranoc. – Buenas noches [buenas noćes].
Do widzenia! – ¡Hasta luego! [asta luego].
Do (zobaczenia) wkrótce! (dosł. teraz) – ¡Hasta ahora! [asta aora]
Do jutra!/ Do rana/poranku! – ¡Hasta mañana! [asta maniana]
Cześć (powitanie) – ¡Hola! [ola] (akcentowane o)
Cześć (pożegnanie) – ¡Adiós! [adjos](pożegnanie na dłuższy czas; akcentowanym jest o!)
Proszę (prośba). – Por favor.
Proszę (podając coś). – Tome [tome] lub tenga [tenga].
Dziękuję – Gracias [grasjas] (w wersji kastylijskiej wymowa c w ci jak angielskie th w think)
Przepraszam pana/panią. – Perdone [perdone].
Przepraszam cię. – Perdona.
Przepraszam. – Perdón (akcentowanym jest o).
Smacznego! – Que aproveche! [ke aproweće]
Dlaczego? – ¿Por qué? [porke] (akcentowanym jest e)
Ile to kosztuje ..? – ¿Cuánto cuesta ..? [kuanto kuesta…?] (akcentowanym jest wyróżnione a)
Gdzie jest ..? – ¿Dónde está ..? [donde esta…?] (silny akcent nad o oraz nad a)
Co to jest? – ¿Qué es esto? [ke es esto] (akcentowanym jest e; zapis fonetyczny brzmi pytająco)
Która jest godzina? – ¿Qué hora es? [ke ora es]; ¿Que hora tiene? [ke ora tiene] (oba zapisy fonetyczne brzmią pytająco)
Jak się czujesz? – ¿Cómo estás? [komo estas]; ¿Cómo te sientes? [komo te sjentes] (oba zapisy fonetyczne brzmią pytająco)
Czuję się… – Estoy … [estoj]; Me siento … [me sjento]
Jak leci? (potocznie; Jak się czujesz?) – ¿Qué tal? [ke tal]
Nazywam się … – Me llamo … [me jamo] (w niektórych dialektach me źamo)
Ile masz lat…? – ¿Cuántos años tienes? [kuantos ańjos tjenes?] (akcentowane wyróżnione a) lub ¿Qué edad tienes? [ke eda tienes] (słowo edad często wymawia się dodając dźwięk angielskiego 'th’ na końcu)
Mam (dwadzieścia) lat. – Tengo (veinte) años. [tengo (bejnte) ańjos]
Jakie masz hobby? – ¿Cuál es tu pasatiempo? [kual es tu pasatjempo?] (akcentowanym jest wyróżnione a)
romantyczne – romántico [romantiko] (akcent nad a)
Chce mi się spać – Me gusta dormir. [me gusta dormir]
Dokąd idziesz? – ¿A dónde vas? [a donde was] (akcentowanym jest o)
Idę do … – Voy a … [woj a]
Co robisz? – ¿Qué haces? [ke ases] lub ¿Qué estás haciendo? [ke estas asjendo] (c po kastylijsku jak angielskie 'th’)
Tak. – Sí. [s-i] (akcentowym jest i)
Nie. – No. [no]
mał|y /-a – pequeñ|o, /-a [pekenio, pekenia]
duż|y /-a – grande [grande]
ładn|y /-a – bonit|o /-a [bonito, bonita]
brzydk|i /-a – fe|o /-a [feo, fea]
tani /-a – barat|o /-a [barato]
drog|i /-a – car|o /-a [karo]
otwarte – abierto [abierto]
zamknięte – cerrado [serrado] (w wersji kastylijskiej c w ci jak angielskie th w think)
Nie rozumiem. – No entiendo [no entjendo]; No comprendo. [no komprendo]
Na zdrowie! – Salud [salut]; po kichnięciu – pierwszym: Jesús [hesus] (akcentowanym jest u); po trzecim: María [marija]; po trzecim i następnych: José [hose] (używa się na pewno w Hiszpanii; akcentowanym jest e)
Co? – ¿Qué? [ke] (akcentowanym jest e)
Nie wiem. – No sé. [no se] (akcentowanym jest e)
przerwa – descanso [deskanso]
pan/pani – señor/señora [seńjor/seńjora]
apteka – farmacia [farmasja] (w wersji kastylijskiej c w ci wymawiamy jak angielskie th w think)
bank → un banco [un banko]
poczta – correo [korreo]
poczta internetowa – correo electrónico (korreo elektroniko; akcentowanym jest wyróżnione o)
znaczek – sello [sejo; w innych wersjach seźo]
Jestem z Polski. – Soy de Polonia. [soj de polonia]
Warszawa – Varsovia [barsobia] (b i v wymawiać jako dźwięk pośredni między b a w)
Kraków – Cracovia [krakobia] (b i v wymawiać jako dźwięk pośredni między b a w)
Madryt – Madrid [madrid] (wyróżnione d delikatnie zaznaczyć)
Polska – Polonia [polonia]
Hiszpania – España [espańja]
Europa – Europa [europa]
Mieszkam w Warszawie. – Vivo en Varsovia. (v wymawiać jako dźwięk pośredni między b a w)
jak – cómo [komo] (akcentowanym jest o)

Dni tygodnia:

poniedziałek → lunes
wtorek → martes
środa → miércoles
czwartek → jueves [huewes]
piątek → viernes [biernes]
sobota → sábado
niedziela → domingo

Miesiące:

styczeń → enero
luty → febrero
marzec → marzo [marso] (ale w wersji kastylijskiej wymawiamy jak angielskie th w 'think’)
kwiecień → abril [awril]
maj → mayo [majo]
czerwiec → junio [hunio]
lipiec → julio [hulio]
sierpień → agosto
wrzesień → septiembre [septiemwre]
październik → octubre [octuwre]
listopad → noviembre [nowiembre]
grudzień → diciembre [disjembre] (ale w wersji kastylijskiej w 'ci’ wymawiamy jak angielskie th w 'think’)

Gramatyka języka hiszpańskiego

Liczebniki

1 = uno
2 = dos
3 = tres
4 = cuatro
5 = cinco
6 = seis
7 = siete
8 = ocho
9 = nueve
10 = diez
11 = once; 12 = doce; 13 = trece; 14 = catorce; 15 = quince; 16 = dieciséis; 17 = diecisiete; 18 = dieciocho; 19 = diecinueve; 20 = veinte; 21 = veintiuno; 22 = veintidós; 23 = veintitrès; 24 = veinticuatro; 25 = veinticinco; 26 = veintiséis; 27 = veintisiete; 28 = veintiocho; 29 = veintinueve
30 = treinta; 31 = treinta y uno; 32 = treinta y dos; 40 = cuarenta; 50 = cincuenta; 60 = sesenta; 70 = setenta; 80 = ochenta; 90 = noventa;
100 = cien; 200= doscientos; 300 = trescientos; 400 = cuatrocientos; 500 = quinientos; 600 = seiscientos; 700 = setecientos; 800 = ochocientos; 900 = novecientos;
1.000 = mil; 2.000 = dos mil; 1.000.000 = un millón; 2.000.000 = dos millones
Un/una/uno [rodzaje]

– 21 alumnos = veintiUN alumnos – [UNO ZAWSZE skraca się do UN przed rzeczownikiem/rzeczownikami rodzaju męskiego!] – 31 chicos – treinta y UN chicos

ALE: – 21 chicas – veintiuna chicas [unO zmienia się unA ZAWSZE przed rzeczownikiem/rzeczownikami rodzaju żeńskiego!]

Setki od 200 do 900 i tysiące mają rodzaj żeński. Milion rodzaj męski.

Rzeczownik

W języku hiszpańskim odróżnia się tylko 2 rodzaje gramatyczne: męski (el género masculino) i żeński (el género femenino). Rzeczowniki rodzaju męskiego kończą się przeważnie na -o (np. chico – chłopiec), -aje, -ma lub na spółgłoskę -n lub -r. Rzeczowniki rodzaju żeńskiego kończą się na -a (podobnie jak w języku polskim, np. chica – dziewczyna), -d, -z, -ción, -dad.

Rodzajnik

Rzeczowniki w języku hiszpańskim przeważnie poprzedzone są charakterystycznym dla siebie rodzajnikiem (artículo), który może być:
określony (artículo determinado)
nieokreślony (artículo indeterminado)

Rzeczowniki w rodzaju męskim posiadają rodzajnik w liczbie pojedynczej el, natomiast w liczbie mnogiej odpowiednikiem jest los. Rzeczowniki rodzaju żeńskiego posiadają rodzajnik la i odpowiednio dla liczby mnogiej rodzaju żeńskiego las. W przypadku rodzajnika nieokreślonego są to odpowiednio un i una. W liczbie mnogiej rodzajnik nieokreślony przyjmuje formy unos dla rodzaju męskiego i unas dla rodzaju żeńskiego[18].

Przykłady:
la mentira → kłamstwo
la lámpara → lampa
el teléfono → telefon

Czasownik

Czasowniki w języku hiszpańskim dzielimy na 3 grupy koniugacyjne, z charakterystycznymi końcówkami bezokolicznika.
Czasowniki regularne:

Odmieniają się przez odcięcie końcówki bezokolicznika (-ar, -er, -ir) i zastąpienie jej odpowiednimi końcówkami osobowymi.
I Koniugacja – entrar → wchodzić

Singular (liczba pojedyncza)
Plural (liczba mnoga)

1 osoba
yo entro
nosotros entramos

2 osoba
tú entras
vosotros entráis

3 osoba
él, ella, usted entra
ellos, ellas, ustedes entran

II Koniugacja – comer → jeść

Singular (liczba pojedyncza)
Plural (liczba mnoga)

1 osoba
yo como
nosotros comemos

2 osoba
tú comes
vosotros coméis

3 osoba
él, ella, usted come
ellos, ellas, ustedes comen

III Koniugacja – vivir → żyć

Singular (liczba pojedyncza)
Plural (liczba mnoga)

1 osoba
yo vivo
nosotros vivimos

2 osoba
tú vives
vosotros vivís

3 osoba
él, ella, usted vive
ellos, ellas, ustedes viven

Czasowniki zwrotne:

Czasowniki posiadające zaimek zwrotny (się) odmieniają się i posiadają odrębne formy dla poszczególnych osób. Przykładami takich czasowników są takie które posiadają se np. llamarse (nazywać się), czy lavarse (myć się).

Singular (liczba pojedyncza)
Plural (liczba mnoga)

1 osoba
yo → me
nosotros → nos

2 osoba

tú → te
vosotros → os

3 osoba
él, ella, usted → se
ellos, ellas, ustedes → se

Np. Me llavo – myję się.
Ser / Estar – dwa czasowniki oznaczające „być”

W języku hiszpańskim występują dwa czasowniki oznaczające być, dla odróżnienia: ser – określa cechy stałe, pochodzenie, płeć, kolory itp…; zaś estar – określa położenie lub stan. Zależnie od tego jaki używamy czasownik być może on mieć różne znaczenie np. ser guapo – być ładnym; estar guapo – ładnie wyglądać.

Przymiotnik

Przymiotnik musi być zgodny z liczbą i rodzajem rzeczownika. W zdaniu występuje zwykle po rzeczowniku. Przykłady:
el tren verde → zielony pociąg
la casa nueva → nowy dom

Rodzaj żeński przymiotników tworzymy poprzez zmianę końcówki męskiej danego przymiotnika lub poprzez dodanie końcówki -a. Jeżeli przymiotnik ma końcówkę -o, to rodzaj żeński tworzymy poprzez zmianę -o na -a np.:feo – fea → brzydki – brzydka; bonito – bonita → ładny – ładna.

Innym typem przymiotników są te posiadające końcówki -ícola, -ista. Do przymiotników rodzaju męskiego o końcówce – án, – ón, – ín w rodzaju żeński dodaje się – a, np.: gritón – gritona → krzykliwy, krzykliwa.

Przymiotniki określające narodowość, pochodzenie i zakończone w rodzaju męskim na spółgłoskę, w rodzaju żeński posiadają dodaną końcówkę -a i tak jak w przypadku: polaco – polaca → polski, polska; español – española → hiszpański, hiszpańska.

W języku hiszpańskim występuje kilka przymiotników, które określając konkretne rzeczowniki tracą ostatnią samogłoskę albo sylabę są to: bueno → dobry; malo → zły; santo → święty.

Istotne jest także to że przymiotnik grande → duży przybiera skróconą formę na gran przed rzeczownikami rodzaju żeńskiego i męskiego liczby pojedynczej np. Gran Canaria.

Przymiotniki pełniące funkcję przysłówka

Sa to takie przymiotniki, które bez zmiany formy pełnią funkcję przysłówków są to:
bajo → niski/nisko
barato → tani/tanio
caro → drogi/drogo
falso → fałszywy/fałszywie
lento → powolny/powoli
seguro → pewny/pewnie

Zaimek

Zaimki osobowe mogą pełnić poniższe funkcje w zdaniu:
podmiotu – JA -TY – ON
dopełnienia bliższego – MNIE – CIEBIE – JEGO
dopełnienia dalszego – MNIE – TOBIE – JEMU
mogą być również poprzedzone odpowiednimi przyimkami

Zaimki osobowe pełniące funkcje podmiotu w zdaniu przybierają następujące formy:
Liczba pojedyncza: yo – ja
tú – ty
él/ella/usted – on/ona/pan, pani

Liczba mnoga: nosotros, -as – my
vosotros, -as – wy
ellos/ellas/ustedes – oni/one/panowie/państwo

Zaimki osobowe, gdy pełnią w zdaniu funkcje dopełnienia bliższego odpowiadają zwykle polskiemu biernikowi – tzn. odpowiadają na pytanie: KOGO? CO? – i przybierają następujące formy:
Liczba pojedyncza: me – mnie
te – ciebie
lo/le – jego, go, pana
la – ją, panią

Liczna mnoga: nos – nas
os – was
los – ich panów
las – je, panie

Zaimki 3 os. l. pojedynczej i mnogiej używa się również w zdaniu wtedy, kiedy o danej osobie lub przedmiocie już się wcześniej mówiło i nie trzeba powtarzać rzeczownika, tak jak na przykład: ¿Has leído este libro? No, no lo he leído. → Czytałeś te książkę? Nie, nie czytałem jej.

Zaimki osobowe w funcji dopełnienia odpowiadają polskiemu celownikowi i odpowiadają na pytania: KOMU?, CZEMU? – i przybierają określone formy:
Liczba pojedyncza: Me – mnie, mi
Te – tobie
Le/se – jemu, jej, panu, pani

Liczba mnoga: Nos – nam
Os – wam
Les/se – im, państwu

Zaimki osobowe mogą być również poprzedzone w zdaniu przyimkiem.

Singular (liczba pojedyncza)
Plural (liczba mnoga)

1 osoba
mí
nosotros, -as

2 osoba
ti
vosotros, -as

2 osoba
él/ella/usted
ellos/ellas/ustedes

Przykłady:
hablar de ti → rozmawiać o tobie
decir a él → powiedzieć mu

Szczególny przypadek stanowi konstrukcja z przyimkiem CON (z), gdyż w zdaniu zaimki 1 i 2 os. l. poj., czyli mí i ti łączą się z nim tworząc formy:
conmigo
contigo

Czasy

Czas teraźniejszy – Presente

Czas teraźniejszy Presente de Indicativo służy do wyrażania czynności teraźniejszej, w języku hiszpańskim podobnie jak w języku polskim za jego pomocą możemy wyrazić czynność aktualną, odbywającą się w danej chwili.
Konstrukcja zdania: (Podmiot) + czasownik odmieniany w danej koniungcji + dopełnienie.

Pytania tworzy się poprzez postawienie na początku zdania odwróconego pytajnika ¿ następnie postępujemy zgodnie z konstrukcją budowy zdania, podmiot jest najczęściej pomijany, podobnie jak w języku polskim a pytania dodatkowo możemy rozpoczynać od pytajników czyli: Que – Co?, Como – Jak?
¿Hablas español? – Czy (ty) mówisz po hiszpańsku? (pomijamy osobę)

Przeczenia tworzymy natomiast za pomocą NO które stawiamy między podmiotem a czasownikiem odpowiednio odmienionym:
No hablo español – Nie mówię po hiszpańsku.

Czas przeszły dokonany złożony – Pretérito Perfecto

Czas ten służy do wyrażania czynności, która odbyła się w danym czasie, ale jej skutki są nadal odczuwalne.

Polski przykład: „Obciąłem włosy” (teraz są krótkie).
Konstrukcja zdania: (Podmiot) + Presente de HABER + Participio Pasado + dopełnienie.

Presente de HABER jest to czasownik posiłkowy HABER odmieniany w czasie Presente de Indicativo. Participio Pasado to imiesłów bierny danego czasownika opisujący akcję, którą chcemy wyrazić w zdaniu w Pretérito Perfecto.
Odmiana czasownika Haber przez osoby w Presente de Indicativo:

Yo → He
Tu → Has
El/Ella → Ha
Nosotros/-as → Hemos
Vosotros/-as → Habèis
Ellos/Ellas → Han

Participio Pasado- imiesłów bierny tworzony wg prostej zasady końcówkę w bezokolicznika -ar zamieniamy na -ado, a końcówki -er i -ir na -ido np.: centrar→centrado; comer→comido; vivir→vivido. Oprócz tego istnieją także czasowniki nieregularne, których odmiany trzeba się nauczyć; oto niektóre z nich: poner→puesto; hacer→hecho; volver→vuelto. Pytania tworzy się poprzez postawienie na początku zdania odwróconego pytajnika ¿ następnie postępujemy zgodnie z konstrukcją, podmiot najczęściej pomijamy: ¿ Presente de HABER + Participio Pasado +…?. Natomiast przeczenia tworzymy za pomocą NO, które stawiamy między podmiotem, a czasownikiem posiłkowym HABER odpowiednio odmienionym. NO stawiamy na początku zdania przed czasownikiem posiłkowym: NO +Presente de HABER + Participio Pasado +….

Czas przeszły – Pretérito Indefinido

Jest to czas dokonany.
Konstrukcja zdania: (Podmiot) + czasownik odmieniany w danej koniugacji + dopełnienie.

Czasownik w Pretérito Indefinido musi być on odmieniany zgodnie z zasadami koniugacji obowiązującymi w tym czasie. Czasowniki mogą być odmieniane całkowicie regularnie lub nieregularnie w pełni i niepełnie. Pytania tworzy się poprzez postawienie na początku zdania odwróconego pytajnika ¿ następnie postępujemy zgodnie z konstrukcją. Podmiot jest najczęściej pomijany, czasownik w Pretérito Indefinido wskazuje nam adresata pytania. ¿czasownik+dopełnienie? np.: ¿Dónde nació? → Gdzie (on/ona) sie urodził/a. Przeczenia tworzymy natomiast za pomocą NO, które stawiamy między podmiotem a czasownikiem odpowiednio odmienionym, poprzez to, że podmiot możemy pominąć, NO stawiamy na początku zdania. NO+czasownik+dopełnienie.

Czas przeszły niedokonany – Pretérito Imperfecto

Pretérito Imperfecto to czas niedokonany; główne jego zastosowanie to wyrażanie czynności, które trwały w przeszłości przez pewien czas lub powtarzały się.
Konstrukcja zdania: (Podmiot) + czasownik odmieniany w danej koniugacji + dopełnienie.

Czasownik w Pretérito Imperfecto musi być odmieniany zgodnie z zasadami koniugacji obowiązującymi w tym czasie. Czasowniki mogą być odmieniane całkowicie regularnie lub nieregularnie. Większość czasowników odmienia się w sposób regularny, poza występującymi nielicznymi wyjątkami. Pytania i przeczenia tworzymy zgodnie z regułą pozostałych czasów. Z czasem tym wiążą się także charakterystyczne określniki czasu, a w zasadzie częstotliwości wykonywania danej czynności. Charakterystycznymi określnikami są:
a veces → czasem
de vez en cuando → czasami
antes → przedtem
cada lunes → w każdy poniedziałek
todos los días → codziennie/każdego dnia

Czas zaprzeszły – Pretérito Pluscuamperfecto

Czas ten wyraża czynności przeszłe dokonane, które odbyły się wcześniej niż inna czynność dokonana przeszła. Może on wystąpić zarówno w zdaniu złożonym, jak i pojedynczym. Składa się z czasownika posiłkowego haber odmienionanego w czasie pretérito imperfecto de indicativo i nieodmiennego imiesłowu czasu przeszłego.
Konstrukcja zdania: (Podmiot) + Pretérito imperfecto de HABER + Participio Pasado + dopełnienie.

Do tworzenia zdań używamy czasowników posiłkowych np. czasownika haber, który odmieniamy w Pretérito Imperfecto.

Futuro Imperfecto

Futuro Imperfecto służy do określania czynności przyszłej; odpowiada mu polski czas przyszły dokonany jak i niedokonany. W języku potocznym często zastępowany jest przez konstrukcję ir + a + infinitivo.
Konstrukcja zdania: (Podmiot) +czasownik odmieniany w danej koniugacji + dopełnienie.

Pytania i przeczenia tworzymy jak w pozostałych czasach.
Przykładowe określniki czasu przyszłego:

mañana → jutro
más tarde → później
dentro de un mes → za miesiąc
luego → potem
esta noche → tej nocy
el año que viene → w przyszłym roku

Futuro Perfecto

Futuro Perfecto to czas przyszły dokonany złożony, służący do wyrażania czynności przyszłej. Czas ten bywa nazywany również czasem Antefuturo.
Konstrukcja zdania: (Podmiot) + Futuro Imperfecto de Haber + Participio Pasado + dopełnienie.

Futuro Imperfecto de HABER jest to czasownik posiłkowy haber odmieniany w Futuro Imperfecto. Participio Pasado to imiesłów bierny danego czasownika opisujący akcję, którą chcemy wyrazić w zdaniu w Futuro Imperfecto.
Tworzenie pytania: ¿(Podmiot) + Futuro Imperfecto de Haber + Participio Pasado +…?
Tworzenie przeczenia: NO + Futuro Imperfecto de Haber + Participio Pasado +…

Populacja hiszpańskojęzyczna według krajów

Państwa i terytoria zależne z populacją hiszpańskojęzyczną w kolejności alfabetycznej

Państwa i terytoria zależne z populacją hiszpańskojęzyczną według liczby użytkowników

1.Andora (40 000)
2.Argentyna (41 248 000)
3.Australia (150 000)
4.Belize (130 000)
5.Boliwia (7 010 000)
6.Brazylia (20 700 000)
7.Chile (15 795 000)
8.Chiny (250 000)
9.Dominikana (8 850 000)
10.Ekwador (10 946 000)
11.Filipiny (2 900 000)
12.Finlandia (17 200)
13.Francja (2 100 000)
14.Gujana (198 000)
15.Gwatemala (8 163 000)
16.Gwinea Równikowa (447 000)
17.Haiti (1 650 000)
18.Hiszpania (44 400 000)
19.Honduras (7 267 000)
20.Izrael (160 000)
21.Japonia (500 000)
22.Kanada (272 000)
23.Kolumbia (45 600 000)
24.Korea Południowa (90 000)
25.Kostaryka (4 220 000)
26.Kuba (11 285 000)
27.Liban (59 000)
28.Maroko (86 000)
29.Meksyk (109 255 000)
30.Niemcy (400 000)
31.Nikaragua (5 503 000)
32.Panama (3 108 000)
33.Paragwaj (4 737 000)
34.Peru (26 152 265)
35.Portoryko (4 017 000)
36.Rosja (1 200 000)
37.Rumunia (7 000)
38.Sahara Zachodnia (341 000)
39.Salwador (6 859 000)
40.Stany Zjednoczone (41 000 000)
41.Szwecja (39 000)
42.Turcja (29 500)
43.Urugwaj (3 442 000)
44.Wenezuela (26 021 000)
45.Wielka Brytania (900 000)
46.Włochy (455 000)

1.Meksyk (109 255 000)
2.Hiszpania (45 600 000)
3.Kolumbia (44 400 000)
4.Argentyna (41 248 000)
5.Stany Zjednoczone (41 000 000)
6.Peru (26 152 265)
7.Wenezuela (26 021 000)
8.Brazylia (19 700 000)
9.Chile (15 795 000)
10.Kuba (11 285 000)
11.Ekwador (10 946 000)
12.Dominikana (8 850 000)
13.Gwatemala (8 163 000)
14.Honduras (7 267 000)
15.Boliwia (7 010 000)
16.Salwador (6 859 000)
17.Nikaragua (5 503 000)
18.Paragwaj (4 737 000)
19.Kostaryka (4 220 000)
20.Portoryko (4 017 000)
21.Urugwaj (3 442 000)
22.Panama (3 108 000)
23.Filipiny (2 900 000)
24.Francja (2 100 000)
25.Haiti (1 650 000)
26.Rosja (1 200 000)
27.Wielka Brytania (900 000)
28.Japonia (500 000)
29.Włochy (455 000)
30.Gwinea Równikowa (447 000)
31.Niemcy (400 000)
32.Sahara Zachodnia (341 000)
33.Kanada (272 000)
34.Chiny (250 000)
35.Gujana (198 000)
36.Izrael (160 000)
37.Australia (150 000)
38.Belize (130 000)
39.Korea Południowa (90 000)
40.Maroko (86 000)
41.Liban (59 000)
42.Andora (40 000)
43.Szwecja (39 000)
44.Turcja (29 500)
45.Finlandia (17 200)
46.Rumunia (7 000)

Trudno dokładnie określić liczbę użytkowników języka hiszpańskiego, ponieważ nie wszyscy mieszkańcy krajów z językiem hiszpańskim jako urzędowym rzeczywiście się nim posługują. Dodatkowo większość użytkowników języka hiszpańskiego w Stanach Zjednoczonych włada też językiem angielskim.

Kurs hiszpanski w biznesie ZOBACZ

jezyk hiszpański w biznesie, kurs języka hiszpańskiego gdańsk,
jezyk hiszpański w biznesie trójmiasto, kurs języka hiszpańskiego gdynia, jezyk hiszpański w biznesie trójmiasto, kurs języka hiszpańskiego sopot,